Rolstoelatleten met een hoge dwarslaesie presteren beter bij rompfixatie

Sporters met een hoge dwarslaesie en motorische uitval hebben verminderde spierkracht in de romp, armen en benen. Dit maakt het voor hen moeilijk stabiliteit te behouden in een rolstoel. Instabiliteit zou het optimaal presteren van een rolstoelatleet kunnen verhinderen. West en collega’s hebben onderzocht of het stabiliseren van de romp een bijdrage kan leveren aan de prestatieverbetering. Hiervoor hebben de onderzoekers 10 Paralympische rolstoelatleten verschillende tests laten uitvoeren met en zonder een geïmmobiliseerde romp.

Prestatieverbetering

De 10 Paralympische atleten waren zeer goed getrainde rolstoelrugbyers met een laesie van de motorische zenuwen (C5-C7). Zij voerden een batterij aan tests uit, eenmaal met een vastgebonden romp en eenmaal zonder fixatie. Onder andere de behendigheid, accelereren en remmen, een 30-secondensprint en een 4-minutentijdrit zijn door de atleten uitgevoerd.

Een gefixeerde romp leidde tot een groter (2,9%) afgelegde afstand tijdens de 4-minutentijdrit en de atleten waren in staat sneller te accelereren en af te remmen (1,7%) in vergelijking met het niet fixeren van de romp. De afgelegde afstand tijdens een 30-secondensprint en de behendigheid verschilden niet.

Conclusie

Uit het onderzoek van West en collega’s blijkt dat het fixeren van de romp zeker kan bijdragen aan het verbeteren van de prestatie. Het precieze werkingsmechanisme is niet duidelijk. Niet alle prestatiematen verbeterden, maar gelet op het feit dat het niet stabiliseren van de romp nergens leidde tot betere resultaten is het stabiliseren van de romp bij atleten met een hoge dwarslaesie met motorische uitval wel aan te raden. Uiteraard is het verstandig dit mobiliseren eerst uit te proberen in de training. Fixeren van de romp kan voor atleten die nog gevoel hebben ter hoogte van de fixatie pijnlijk zijn.